Album review #2 со @izdavackakukja: “The New Abnormal” на The Strokes

“I just wanted to be one of The Strokes…”

Не сум многу импресиониран од американските Boy - bands, во глобала музиката им е генерична и сите звучат исто, но ако има исклучок од тоа - тоа се The Strokes - пионери во американскиот indie-рок и еден од најпознатите бендови од САД во последните дваесетина години.

Членовите на The Strokes

Пред недела дена излезе нивниот нов албум кој го носи името “The New Abnormal”. Главен автор и во овој албум, како и во сите проекти во кои учествува е пеачот Julian Casablancas. Стилски, албумот е new wave/synth-pop indie-рок албум, на моменти исполнет со 80ти диско вајб.

Има 9 песни и сите се релативно долги, па вкупното траење на албумот изнесува 45 минути. Она што прво паѓа во очи се вокалните способности и продукција на гласот на Julian. Иако во рок музиката гласот на пејачот не е многу важен, вокалниот достиг на Julian во овој албум е одлучен. Она што второ паѓа во очи е продукцијата. Сите песни звучат одлично, но, сите звучат исто. Дури и по 5 преслушувања не се чувствува голема разлика од песна до песна што за мене е многу голем минус.

Каверот на “The New Abnormal”

Првата песна е “The Adults Are Talking”, воедно и најдобра од албумот. Одличен бас риф, одлични вокали и мелодија која останува во глава. Текстот е бунтовен – против авторитет, но во оваа песна не е во прв план. Мелодиски, ова е класична Strokes песна, хајлајт на албумот. Втората песна е “Selfless”, исто така одлична трака. Лабава, љубовна, со предобра гитара. Продукцијата на инструментите се истакнува, особено во соло гитарата кон средината на песната.

Следната, “Brooklyn Bridge to Chorus” е песна за несигурноста која се провлекува низ социјалниот живот на Julian Casablancas – алкохол, жени, друштва. Според мене, една од послабите песни од албумот. Julian прави и паралела помеѓу бендовите од осумдесетите години и неговите почетоци со The Strokes, кога тие беа во центарот на вниманието. Врвот на несигурноста се истакнува во следните стихови:

“I want new friends, but they don’t want me,

They have some fun, but then they just leave;

Is it just them? Or maybe all me?;

Why my new friends don’t seem to want me”

“Bad Decisions” е песна за оттуѓувањето на Strokes од нивниот звук во раните 2000ти. Мелодијата на пеење е преземена од “Dancing with Myself” на Billy Idol, која е далеку подобра песна од оваа. Скоро до половина на албумот, почнува навистина да се чувствува дека целиот албум звучи исто. “Eternal Summer” е најдолгата и на моменти најмрачната (по звук) песна од целиот албум. Почнува во стил на летен хит со примеси на диско и synth-pop но брзо прогресира кон попсиходелични и помрачни вокали. Една од подобрите песни од албумот.

Слично како и “Brooklyn Bridge to Chorus”, “At The Door” е инстроспективна песна. Synth-pop балада, 80ти вајб, песна што би свирела во некој алтернативен кафич. Трае повеќе од 5 минути и ништо во неа не се истакнува – текстот е просечен, мелодијата е виртуелно непостоечка, а инструменти како воопшто да нема. Со “Why Are Sundays So Depressing” и “Not The Same Anymore” албумот повторно се враќа на прав пат. Повторно теми на носталгија и бед за минатото, но заразлика од “At The Door”, овие песни се предводени од далеку повпечатлива мелодија.

Рифот кој мелодиски ја води последна песна “Ode To The Mets” е буквално ист со “Left Outside Alone” од Anastacia, правејќи ја оваа песна втора од албумот што има превземен дел, што за мене е многу, многу разочарувачки. Освен тоа песната е стварно добра, но за мене, не толку добра колку евергринот на Anastacia.

“The New Abnormal” има свои подеми и падови, но генерално ми се допадна. Од лирички аспект не е ништо посебно, но продукцијата е добра има неколку одлични мелодии. Една од повлијателните причина за тоа зошто не му давам повисока оцена е тоа што од 9 песни, 2 се со преземена мелодија. Заокружено, тоа е 20% од целиот албум, што за мене многу влијае на целосната слика која ја остава истиот.

П.С. Ги знаете оние песни од детството што цел живот ги барате и не можете да ги најдете? “Left Outside Alone” od Anastacia е една од тие песни, thank me later.

ОМИЛЕНИ ПЕСНИ ОД АЛБУМОТ:

“The Adults Are Talking”, “Selfless”, “Eternal Summer”

НАЈМАЛКУ ОМИЛЕНИ ПЕСНИ ОД АЛБУМОТ:

“Brooklyn Bridge to Chorus”, “Bad Decisions”

ОЦЕНА: 6/10

@izdavackakukja